Medya
25 Haz 2017 11:23
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 22:56
Fatih Altaylı da açıkladı: Ekrem Dumanlı beni de aradı, Peki ben ne yaptım?
Nuh Albayrak, Ekrem Dumanlı'nın 2013 yılında kendisini aradığını yazmıştı. Bugün de Habertürk yazarı Fatih Altaylı'dan bir itiraf geldi.
Habertürk yazarı Fatih Altaylı, darbe girişiminin planlayıcısı
olmakla suçlanan Fethullah Gülen'in 24 Ekim 2013'te gazetelere
verdiği "teşekkür ilanı" ile ilgili olarak Ekrem Dumanlı'nın
kendisini aradığını söyledi. Dumanlı'nın "Fatih biliyorsun,
hocaefendinin kardeşi vefat etti. Ben de şu anda hocaefendinin
yanındayım. Telefonu vereyim de bir başsağlığı dile arzu edersen"
dediğini aktaran Altaylı, "Ekrem’ciğim, teşekkür ederim aradığın
için ama Fethullah Bey’e başsağlığı dilemek gibi bir arzum yok.
Eğer böyle bir niyetim olsaydı zaten ben kendisini arardım. Hiç
gerek yok başsağlığı dilememe. Ona yeterince başsağlığı dileyen
vardır zaten. Benimkine ihtiyacı yoktur' dedim ve kapattım
telefonu" diye yazdı.
Fatih Altaylı'nın "Bazen kabalaşmak mı lazım!" başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:
Star Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Nuh Albayrak, dün bir olayı köşesine taşıdı.
FETÖ elebaşısı Fethullah Gülen’in “makbul” sayıldığı dönemler.
Gülen’in yanlış hatırlamıyorsam ağabeyi ölmüştü.
O günlerde Ekrem Dumanlı, Nuh Albayrak’ı arıyor, “Fethullah Gülen yanımda” diyerek telefonu Gülen’e veriyor ve Nuh Albayrak da başsağlığı dilemek zorunda kalıyor.
Ardından da Gülen’in gazetelere verdiği çarşaf çarşaf ilanda arayıp başsağlığı dileyenler arasında Nuh Albayrak’ın da adı çıkıyor.
O günleri çok net hatırlıyorum.
Büyük ihtimalle aynı gün Ekrem Dumanlı beni de aradı.
Okursanız, detaylı biçimde anlatayım.
Ofisimde oturuyorum. Telefonum çaldı.
Tanımadığım bir numara arıyor.
Genelde tanımadığım numaraları pek açmam ama açacağım tuttu.
“Buyrun” dedim.
“Fatih’ciğim ben Ekrem Dumanlı.”
Şaşırdım.
Dumanlı ile Başbakan’ın seyahatlerinden tanışıyoruz ama beni pek aramışlığı yok o güne kadar.
“Merhaba Ekrem. Hayırdır?” dedim.
“Fatih biliyorsun, hocaefendinin kardeşi vefat etti. Ben de şu anda hocaefendinin yanındayım. Telefonu vereyim de bir başsağlığı dile arzu edersen” dedi.
Normalde ne yapılır?
Efendi, terbiyeli bir insan böyle bir durumda “Tamam” der ve bir başsağlığı diler değil mi?
Peki ben ne yaptım?
“Ekrem’ciğim, teşekkür ederim aradığın için ama Fethullah Bey’e başsağlığı dilemek gibi bir arzum yok. Eğer böyle bir niyetim olsaydı zaten ben kendisini arardım. Hiç gerek yok başsağlığı dilememe. Ona yeterince başsağlığı dileyen vardır zaten. Benimkine ihtiyacı yoktur” dedim ve kapattım telefonu.
Böyle bir kabalığı yapmasaydım, büyük ihtimalle benim de adım o ilanda Gülen’i arayıp başsağlığı “diletilenler” arasında yer alacaktı.
Kabalıktan pek hoşlanmam ama bazen gerekli oluyor galiba.
Not: Genelde ölümlere saygım vardır. Rast gelirsem hiç tanımadığım insanların bile cenazesine katılmaktan, başsağlığı dilemekten çekinmem. Ama zorla başsağlığı dilemek de bana göre değil.
Fatih Altaylı'nın "Bazen kabalaşmak mı lazım!" başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:
Star Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Nuh Albayrak, dün bir olayı köşesine taşıdı.
FETÖ elebaşısı Fethullah Gülen’in “makbul” sayıldığı dönemler.
Gülen’in yanlış hatırlamıyorsam ağabeyi ölmüştü.
O günlerde Ekrem Dumanlı, Nuh Albayrak’ı arıyor, “Fethullah Gülen yanımda” diyerek telefonu Gülen’e veriyor ve Nuh Albayrak da başsağlığı dilemek zorunda kalıyor.
Ardından da Gülen’in gazetelere verdiği çarşaf çarşaf ilanda arayıp başsağlığı dileyenler arasında Nuh Albayrak’ın da adı çıkıyor.
O günleri çok net hatırlıyorum.
Büyük ihtimalle aynı gün Ekrem Dumanlı beni de aradı.
Okursanız, detaylı biçimde anlatayım.
Ofisimde oturuyorum. Telefonum çaldı.
Tanımadığım bir numara arıyor.
Genelde tanımadığım numaraları pek açmam ama açacağım tuttu.
“Buyrun” dedim.
“Fatih’ciğim ben Ekrem Dumanlı.”
Şaşırdım.
Dumanlı ile Başbakan’ın seyahatlerinden tanışıyoruz ama beni pek aramışlığı yok o güne kadar.
“Merhaba Ekrem. Hayırdır?” dedim.
“Fatih biliyorsun, hocaefendinin kardeşi vefat etti. Ben de şu anda hocaefendinin yanındayım. Telefonu vereyim de bir başsağlığı dile arzu edersen” dedi.
Normalde ne yapılır?
Efendi, terbiyeli bir insan böyle bir durumda “Tamam” der ve bir başsağlığı diler değil mi?
Peki ben ne yaptım?
“Ekrem’ciğim, teşekkür ederim aradığın için ama Fethullah Bey’e başsağlığı dilemek gibi bir arzum yok. Eğer böyle bir niyetim olsaydı zaten ben kendisini arardım. Hiç gerek yok başsağlığı dilememe. Ona yeterince başsağlığı dileyen vardır zaten. Benimkine ihtiyacı yoktur” dedim ve kapattım telefonu.
Böyle bir kabalığı yapmasaydım, büyük ihtimalle benim de adım o ilanda Gülen’i arayıp başsağlığı “diletilenler” arasında yer alacaktı.
Kabalıktan pek hoşlanmam ama bazen gerekli oluyor galiba.
Not: Genelde ölümlere saygım vardır. Rast gelirsem hiç tanımadığım insanların bile cenazesine katılmaktan, başsağlığı dilemekten çekinmem. Ama zorla başsağlığı dilemek de bana göre değil.
